جنگ با کمک اجرای تیاتر !
دو ماه بعد از حمله عراق به کویت در1990، دختری 15 ساله به نام نیره در کنگره امریکا حاضر شد و علیه جنایت‌های عراق شهادت داد. نیره در حالی که نمی‌توانست جلوی اشک‌هایش را بگیرد گفت شاهد بوده سربازان عراقی نوزادان را از انکوباتورهای بیمارستانی کویت بیرون می‌کشند، دستگاه‌های انکوباتور را برمی‌دارند و نوزادان را می‌گذارند تا بمیرند. شهادت نیره آنقدر تأثیرگذار بود که روزها شبکه‌های تلویزیونی امریکایی آن را بارها و بارها پخش کردند و جورج بوش پدر، رئیس‌جمهور وقت امریکا هم چندبار هنگام سخنرانی علیه عراق به همان صحبت‌های نیره اشاره کرد. میلیون‌ها امریکایی پا به پای نیره اشک ریختند و نمی‌دانستند نیره در واقع «نیره الصباح» است؛ دختر سفیر کویت در امریکا. امریکا با استناد به همین شهادت و صحبت‌ها، افکارعمومی را برای ورودش به جنگ خلیج فارس آماده کرده بود. سال 1992 پس از پایان جنگ و آزادسازی عراق، سازمان عفو بین‌الملل که اتفاقاً در ابتدا صحت ماجراهای نیره را تأیید کرده بود گفت متوجه شدند که این داستان درست نبوده و حتی دولت بوش را به «دستکاری فرصت طلبانه جنبش بین‌المللی حقوق بشر» متهم کرد. این ماجرا به یکی از بزرگترین پروپاگانداها در تاریخ مدرن بدل شد. به سال 2003 و آن روزی برویم که کالین پاول، وزیر امور خارجه وقت امریکا در شورای امنیت سازمان ملل سخنرانی کرد. سخنرانی ای که خودش سال‌ها بعد گفت، لکه ننگی در کارنامه‌اش است. کالین پاول شیشه‌ای حاوی پودری سفیدرنگ نشان داد و گفت عراق سلاح کشتار جمعی دارد. این سخنرانی به حدی همه حاضران و مردم را تحت تأثیر قرار داد که دیگر هیچ کس تردیدی برای آغاز جنگ علیه عراق نداشت. جنگی که هزاران کشته و میلیون‌ها آواره برجا گذاشت و هنوز هم پیامدهای جدی آن برای مردم عراق و مردم منطقه باقی مانده است.
بدون دیدگاه